Σπύρος Τσακνιάς

Όλη μέρα πάστρευε το σπίτι σφουγγάριζε τα πατώματα
γυάλιζε το μπρούντζινα σκεύη κι ασβέστωνε τα πεζούλια.
Προς το βράδυ απόκανε κι έκατσε στη γωνιά της να ξαποστάσει
με μισό φλιτζάνι καφές και μισό παξιμάδι.
Τότε ήρθε ο Άγγελος του Κυρίου και της χαμογέλασε γλυκά
κι εκείνη ντράπηκε κι έλυσε την ποδιά της και την έκρυψε βιαστικά κάτω
από το πανέρι με τ΄ασπρόρουχα. Ύστερα τον κοίταξε στα μάτια ανήσυχα
κι ο Άγγελος του Κυρίου κατάλαβε
και πήρε ένα παλιό λαϊκό περιοδικό που βρισκόταν πάνω στο κομοδίνο
και το ξεφύλλιζε κάνοντας πως διαβάζει.
Πετάχτηκε τότε στην κουζίνα και ζέστανε το φαΐ
κι ύστερα βγήκε στην αυλή
και μάζεψε τα σεντόνια που είχε απλώσει από το πρωί
για να στεγνώσουν δίπλωσε βιαστικά τις κάλτσες κι έστρωσε το τραπέζι.
Σαν τέλειωσε κι αυτό φόρεσε τη ζακέτα της και στάθηκε
καρτερικά δίπλα στην πόρτα.
Κι ο Άγγελος του Κυρίου παράτησε το περιοδικό πάνω στο κομοδίνο
και βγήκανε μαζί στο δρόμο.
Κι εκείνη κλείδωσε την πόρτα κι έβαλε όπως πάντα
το κλειδί μέσα στη γλάστρα.