Καταχώρηση πηγών (Το φύλο στη λογοτεχνία)

Στις βραδινές βρεγμένες στράτες


Αχνίζει ένα φως θαλασσί


Πλατύ χέρι στην καρδιά


Βήματα ερειπωμένα


Τρεις εραστές διαβαίνουν απ΄ τα χέρια πιασμένοι.



Ο πρώτος…





Κρέμασε σ’ ένα δέντρο την αγάπη του


Τα μεσάνυχτα προσεύχεται κάτω απ’...

ΤΟΥ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ

«Οι νέοι που φτάσανε μαζί στο έρμο νησί» με σένα

κάποια βραδιά μετρήθηκαν κ’ ηύραν εσύ να λείπης.

Τα μάτια τους κοιτάχτηκαν τότε, χωρίς κανένα

ρώτημα, μόνο εκίνησαν τις κεφαλές της λύπης.



Νύχτες πολλές, θυμήθηκαν, από τη μόνωσή σου

ένα σημείο από φωτιά τους έστελνες^. γνωρίζαν

το θλιβερό χαιρέτισμα που φώταε της αβύσσου

τους δρόμους κι’ όλοι απόμεναν στον τόπο τους που ορίζαν.



Απόμεναν στην ίδια τους πικρία, κρεμασμένοι

...

Βαρέθηκα μωρ’ μάνα, μαντίλια να κεντώ
θαλά τα παρατήσω και θάλα παντρευτώ.
Βάστα κόρη μου, βάστα και τούτη τη χρονιά
κι εγώ θα σε παντρέψω μέσα στα Γιάννενα.

Σύρε μάνα πες του Γιάννη,
Θα με πάρει τι θα κάνει;
Πήγα κόρη και του είπα.

Δεν σε θέλει δε σε παίρνει,
κόρη μου σε κοροϊδεύει.
Τάξτου μάνα το χωράφι,
Τάξτου μάνα το αμπέλι.
Τάξτου μάνα τη γιαλάδα
για να πίνει ο Γιάννης γάλα

Βρε, μας εγύρισε ο γιος,
που δεν ερχόντανε πιο νιος,
μόν’ ήρθε με ψαρά μαλλιά,
γυρεύει και γυναίκα νια.

Βάζει μπούντρα και κολόνια,
μα δε κρύβονται τα χρόνια,
μπογιατίζει το μουστάκι,
κάνει το παλικαράκι.

Ό,τι θέλετε να πείτε,
τίποτα δε θα μου βρείτε,
‘μένα το πουγκί μου κάνει,
για σαράντα Αμερικάνοι.

Κι αν θα πας στο πασπυθάρι,
κάποιος άλλος θα την πάρει,
κάποιος άλλος θα την πάρει,
γέρος εξηνταπεντάρης.

Με δολάρια και λίρες,
τη μικρούλα μας την πήρε,
βράσε τα δολάριά σου,
για...

Γυναίκα!
Ό,τι κι αν πω είναι λίγο!
Γυναίκα! Ό,τι κι αν δεν πω θα' ναι πολύ!
Πολύ άδικο απέναντί σου
Ναι!Σ'έχει αδικήσει η Ιστορία
μα δε θα μπορούσα και εγώ...
Κάποιοι τόλμησαν να πουν: Γιατί γιορτάζεις; Τι γιορτάζεις;
"Όσα σου χρέωσε η κάθε άδικη ψυχή", απαντώ
Σ' είπαν: Πυρ-γυνή και θάλασσα,
μα δεν είπαν και το άλλο: Ύδωρ-Ανήρ και Ουρανός!
Αν εσύ καις, ο άνδρας πνίγει
Αν είσαι συ θάλασσα, ο άνδρας είναι ουρανός, συννεφιασμένος ουρανός!
Αν είσαι συ Άβυσσος, ο άνδρας είναι χάος!
Μα πείτε μου: Ποια άβυσσος δε θέλει το χάος...

«Η γυναίκα θα πρέπει να
δουλεύει περισσότερο από το γαϊδούρι,
γιατί το γαϊδούρι τρώει τ' άχυρα
και η γυναίκα το στάρι».

(Καυκασιανή παροιμία)

Μάνα με κακοπάντρεψες και μόδωκες βλαχιώτη,
μ’ έδωκες στα κατούμενα, και μ’ έδωκες στους κάμπους
εγώ το κάμα δε βαστώ, ζεστό νερό δεν πίνω
ν’ εδώ τρυγόνες δεν λαλούν, κι ουδέ τρυγονοπούλες
το λεν οι κούκοι στα βουνά, κ’ οι πέρδικες στα πλά(γ)ια
το ποια ‘χ’ άντρα την ξενιτιά, και γιο το Μπουκουρέσι,
πες τους να μην τους καϊτερεί, να μην τους πανταχαίνει,
τι Βλάχισσες είναι κακές, είναι καγκυλοφρύδες,
έχουν τα μάτια σαν ελιά, τα φρύδια σαν γαϊτάνι,
κι αυτό το ματοτσίνορο σαν φράγκικο δοξάρι,
καίουν τους νέους την καρδιά, καίουν τα φυλλοκάρδια,

...