Ο ποιητής υμνεί την γυναίκα και εκφράζει την αγάπη του για αυτή αλλά ταυτόχρονα την κατηγορεί για το ότι κρατάει κλειστό το στόμα της και υπομένει όλες τις δύσκολες καταστάσεις, με σκοπό να την παροτρύνει να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες για την ζωή της.

Στο συγκεκριμένο ποίημα του Γ. Κομη διακρείνεται μια αντίθεση ανάμεσα στη πρώτη και την τέταρτη στροφή. Αρχικα, ο ποιητης δηλωνει πως η γυναικα δεν εκφραζει αυτο που θελει και σκεφτεται ("διχως μυαλο και σώμα.. με σφραγισμένο στόμα") και με αυτον τον τροπο θελει να δειξει οτι η αποψη της γυναικας δεν μετρουσε εκείνη την εποχή. Προσωπικα δεν πιστευω οτι την κατηγορει για κάτι, αλλά προσπαθεί να βγάλει στην επιφανεια και να σχολιάσει τη συγκεκριμένη διακριση που υφίσταται η γυναικα. Αντίθετα, στην τελευταία στροφη, ο ποιητής εκθιάζει τη γυναικα και τονίζει τη σημασία της ("Παρά να υμνώ τη δοξα σου...").