Καταχώρηση πηγών (Το φύλο στη λογοτεχνία)

«Έτσι ο Δίας έστειλε στους άνδρες
τις γυναίκες σαν επιδημία,
γεμάτες σχέδια ύπουλα.
Μέτρο κανένα δε γνωρίζουν,
σε όλα είναι άσωτες,
κι έτσι μοιάζουν με τους
κηφήνες που δεν κατέχουν καμία
δουλειά παρά κατεβάζουν στην κοιλιά τους
των άλλων το μόχθο...
όποιος λοιπόν γλιτώσει από το γάμο και
τα αισχρά έργα των γυναικών,
αυτός σώζει το βίο του.
Αλλά όποιος παίρνει ένα πλάσμα
βλαβερό, αυτού η ζωή γίνεται
μαρτύριο αδιάκοπο και τα βάσανα
είναι αβάστακτα.
...γιατί οι γυναίκες στραγγίζουνε
τον άνδρα και τον παραδίδουν...

«Είσαι γυναίκα δούλος;
(...) όσο εγώ θα ζω, γυναίκα δε
θα διαφεντεύει. (...)
Άνδρας θα είμαι εγώ,
Αν αυτή ατιμώρητα
Κλωτσάει την ισχύ μου».

Ο πατέρας μου ήταν ο μόνος άντρας που είχα γνωρίσει απο κοντά. Ήταν πολύ ήρεμος άνθρωπος και δεν ασχολιόταν ιδιαίτερα με την ανατρόφή μας, αφήνοντας αυη τη δουλειά στη μητέρα μας. Για μένα, λοιπόν, οι υπόλοιποι άντρες ήταν πλάσματα απο άλλο πλανήη και απο πολύ μικρή με είχαν μάθει να τους αποφέυγω.

Η μητέρα, παρόλο που κι εκείνη είχε χωρίσει απο τον πρώτο της γάμο, μας μιλούσε συχνά για τον απαραβίαστο και ιερό χαρακτήρα του γάμου. Αν ο σύζυγος αποδεικνυόταν αγροίκος, η γυναίκα έπρεπε να κάνει υπομονή και να υποφέρει ώσπου ν' άλλάξει. Ένας διαλυμένος γάμος σήμαινε την αποτυχία της γυναίκας....

«Ποτέ μην αφήσεις να σε
ξεμυαλίσει η γυναίκα
η κουνοκώλα
ούτε οι κολακείες της
που μ' αυτές να σε τυλίξει θέλει.
Κι ακόμα
Η γυναίκα είναι μια συμφορά,
μια ωραία συμφορά,
μια καλοστημένη παγίδα
που μέσα της πέφτουν άνθρωποι».

Ακόμη, ο Πλάτωνας, που στην Πολιτεία εξισώνει άνδρες και γυναίκες, στον Τίμαιο 42 Β γράφει:

«όποιος όμως άνδρας αποτύχει σε αυτά (να ζήσει μέσα στη δικαιοσύνη), θα μεταμορφωθεί κατά τη δεύτερη γέννησή του σε γυναίκα».

Με δυο λόγια, έτσι θα τιμωρηθεί. Επομένως, θεωρούνταν τιμωρία να είσαι...

Η μητέρα μου απαιτούσε απόλυτη υπακοή, στην οποία υποτασσόμουν, αλλά πάντα μάντευε στην έκφραση του προσώπου μου και στην κίνηση του κορμιού μου τα σημάδια μιας εσωτερικής επανάστασης. Υπάκουα, βέβαια, αλλά η έκφραση του προσώπου μου με πρόδιδε. Ήμουν πεισματάρα και το έδειχνα, κι εκείνη με τη σειρά της δυσανασχετούσε με κείνη τη σιωπηλή αντίδραση. Ωστόσο, δεν είχαμε μιλήσει ποτέ ανοιχτά γιάυτό το θέμα. Για να δείξει τη αποδοκιμασία της, αρκούσε να σφίξει τα χείλη ή να ρίξει ένα διαπεραστικό, ψυχρό βλέμμα, που με έκανε να μπαίνω στο καβούκι μου και να υποτάσσομαι στη θέλησή της. Το ίδιο άλλωστε...

Ο Μουσταφά Χαρ με ακούει με ιδιαίτερη προσοχή. Γέρνει την ψηλή κορμοστασιά του απο πάνω μου ένω ένα σαρκαστικό χαμόγελο φωτίζει τα μυτερά του δόντια. Ο Μουσταφά Χαρ είναι απο τους ανθρώπους που επιλέγουν μόνοι τους τη θέση τους στο τραπέζι και κάθεται ακριβώς απεναντί μου. Τα μάτια του με μαγνητίζουν. Νιώθω να με διαπερνούν ολόκληρη. Τρεμοπαίζουν κάτω απο τα βαριά του βλέφαρα που ανοιγοκλείνουν αρκετά συχνά, καθώς με κοιτάζουν αδιάντροπα και τα νιώθω να με υπνωτίζουν. Αυτά τα μάτια μού στέλνουν ένα μήνυμα σίγουρα αδιάκριτο. Θα έπρεπε ίσως να τρομάξω. Αντίθετα, νιώθω το βλέμμα του να με τραβάει...

Πηνελόπη Δέλτα
«Ενθυμήσεις»

(Ο πατέρας) «Ήταν βίαιος, θυμώδης, αυθαίρετος, κοτζάμπασης. Εκείνο που ήθελε το ήθελε και το επέβαλλε. Διέταζε. Και οι άλλοι υπήκουαν. Επιβάλλουνταν. Και οι άλλοι υποχωρούσαν. Ήταν αφέντης. Κάποτε τύραννος. Μα ήταν βαθιά ευγενής. Και ήταν τίμιος στη σκέψη όσο και στις δοσοληψίες. Και ήταν ειλικρινής, υπερήφανος, ίσιος, αλύγιστος, αμείλικτος στο ζήτημα <<συνείδηση>> ………………………… .Ο πατέρας ήταν χαρακτήρας…… Ως το τέλος της ζωής του μου έμεινε θεότης απλησίαστος…..Εκλαψα χάριν του φοβερά. Εκλαψα όλη μου τη ζωή. Μου επιβλήθηκε πάντα και με...

Ένα αντρόγυνο στην κλασική Αθήνα- Ξενοφώντος Ελληνικά

ΚΕΙΜΕΝΟ:

(7) 4 «Προσωπικά,» είπα, «Ισχόμαχε, θα χαιρόμουν πάρα πολύ
να μάθω από σένα και το εξής: εκπαίδευσες εσύ ο ίδιος τη
γυναίκα σου, ώστε να είναι αυτή που πρέπει, ή ήξερε ήδη
να εκτελεί τα καθήκοντά της, όταν την πήρες από τον πατέ-

5 ρα της και τη μητέρα της;» «Μα πώς θα μπορούσε,» είπα,
«να ξέρει, Σωκράτη, τον καιρό που την πήρα; Αυτή δεν
ήταν ακόμα δεκαπέντε χρονών, όταν ήρθε σε εμένα, ενώ
έως τότε ζούσε κάτω από αυστηρή επιτήρηση, προκειμένου
όσο το δυνατό...